Yazanlari sadece okuyanlar anlar. Yazarlar ve okuyucular arasinda oyle bir bag vardir ki, araya baska birilerinin girmesi mumkun degildir; alalade bir televizyon kanalinda, her hangi bir ekranda ya da gazete mansetinde, kokusmus bir dedikodu ortaminda veya da siyaset meydanlarinda derinden yazanlara yaklasamazsiniz, onlarin hayalleri oralarda konusmazlar asla, yazdiklari da. Konusabiliyorsa zaten yuzeyde kalan bir atik gibidir, artik ona bulasmis olursunuz ciddiye aldiginizda, kendi bireysel suzgecinizden geciremediginizde tum bu olup bitenleri etrafinizda. Siz kendinize dair bir seyleri bulamazsiniz oralarda, olmayan kavramlara cekilirsiniz sadece - etrafinizda sonen yildizlari ve isiklarini hic de fark etmeden. 
Kapinizin aniden calinmasi ve beklemediginiz ama cok sevdiginiz birinin gelmesi gibidir ust yazarlari okumak, onlar zaten direk size seslenmis, yazmislardir, hayalleri apacik konusur karsinizda siz bile inanamazsiniz. Sesleri yankilanirmis gibi dalgalar halinde yayilir ici…

I believe that philosophy can be helped to its 
feet again only if it devotes itself seriously and 
fervently to investigations of cognitive 
processes and the methods of science. There 
it has a real and legitimate task.
Philosophy has obviously come to a standstill 
because it ... still has taken no new life from 
the vigorous development of the natural 
sciences.
___ Hermann von Helmholtz to Adolf Fick, ca. 1875
 (as quoted in Koenigsberger 1902–1903, 243)
_ _ _ _ _
The fundamental problem which that age placed at the 
beginning of all science was that of epistemology:

“What is truth in our intuition and thought? In what sense do 
our representations correspond to reality?” Philosophy and 
natural science encounter this problem from two opposed 
sides; it is the common task of both. The former, which 
considers the mental side of the problem, seeks to separate 
out from our knowledge and representation what originates 
in the influences of the corporeal world, in order to set forth 
unalloyed what ap…

Devinimin oldugunu sadece
Degisimin olmadigini
Kuyruklu yildiza burunen bulutta,
Dalgalara koordinat degistiren kayada gormek!
Serceyle goz goze gelmek,
Hello! diyen papaganla selamlasmak,
Gun batiminda beliren tek bir yildizla tanismak
Kuslari gokte durdurmak
ve ayaklarin kumda yarmak mavinin tonlarini.
Ruzgara kosmak,
Buluta sarilmak,
Dalgalarla konusmak,
Coraplari cikarmak
Gormek askin dibini!

Ve dersin ki,
Ey insanlik 
Size aksam oldu, isiklari yaktiniz
Sonra da uyursunuz.
Uyanik hala dalgalar!
Gunes, kumlar...
Iyi ki var olmussunuz!
Kafamda siyah agac sonrasi...

Ve de bagira cagira siir okumak bu sahilde,
Kendi siirini.
Dalgalar roman yazarken,
Bir kus tuy birakirken sana hatira...
Bir digeri oter cilginca,
Belki o da siirini okuyor 
Bagira cagira!

Kim soyleyebilir simdi
Dalgalarin roman yazmadigini,
Ruzgarlarin satirlarina karisip,
Tek bir yildizin nokta olmadigini 
o essiz cumlelerden birinde!
Bulutun bir firca darbesi gibi karismadigini sayfalara,

Haritalara inat burdayiz diyorlar.

Yokmus ki eskiden sessiz kitap…

"And mind my dear fellow, Paris is Paris, there is but one Paris and however hard living may be here and if it became worse and harder even – the french air clears up the brain and does one good – a world of good." ❤
(Letter from Vincent van Gogh to Horace Mann Livens, Paris, 1886.)Paris uzerine oyle bir sey soylemis ki van Gogh, yasamimizin her anina her nefes alisimiza nufuz edebilecek bir motto yaratmis adeta zamansiz yerleskesiz, zorla zormus gibi yaptigimiz hayatlarimiza kanatlanmis kus ozgurlugu ve rugarda suzulusu harmanlar gibi. Paris de adeta bu ruhu tasiyan bir sehir; akinlari icinde dinamik halde savursa bile. Zaten onlar kendi hayatlarini, ordan oraya savrulan yapraklar gibi tasiyan insan akinlari, cantalarina koymuscasina cuzdanlari gibi yasamlarini, veyahut aynalari ya da cakmaklari. La Belle Hortense, ayni zamanda Les Philosophes uzantisi Le Marais'de, bizi iste o savrulustan siyiran, agacin dallarina koklerine katan, zamanda yolculuk yaparcasina icine a…